ಗಂಡ ಹೀಗೆ ಬರೆದಿದ್ದ. “ನಾನು ಇಷ್ಟ ಪಟ್ಟಿದ್ದು, ಈ ಕನ್ನಡಿಯನ್ನಲ್ಲ, ಅದರ ಹಿಂದಿರುವ ಎಂದೂ ಬದಲಾಗದ ಸ್ವಭಾವವನ್ನು, ಎಂದೂ ಮಾಸದ ಆ ಹೃದಯವನ್ನು, ಅದು ಬಿಟ್ಟು ವಯಸ್ಸಾದಂತೆ ಬದಲಾಗುವ ರೂಪ, ದೇಹ, ವ್ಯಕ್ತಿಯನ್ನಲ್ಲ “. ಓದಿದ ಆಕೆಯ ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ನೀರಿತ್ತು. ಆ ಕನ್ನಡಿಯನ್ನೂ ಸ್ಟೋರ್ ರೂಮ್ಗೆ ಎಸೆದು ಬಂದು ಗಂಡನ ತೋಳ ತೆಕ್ಕೆಯಲ್ಲಿ ಮರೆಯಾದಳು.
ನಿಜ ಅಲ್ಲವೇ ಒಂದಾನೊಂದು ಕಾಲದಲ್ಲಿ ವಿಶ್ವಸುಂದರಿ ಯಾಗಿದ್ದವಳೂ ಕೂಡ ಮುದುಕಿ ಯಾಗಲೇ ಬೇಕು. ಚರ್ಮ, ಕಣ್ಣು, ಬಣ್ಣ, ಸೌದರ್ಯ ಒಂದಲ್ಲ ಒಂದು ದಿನ ಮಾಸಲೇ ಬೇಕು ಹಾಗಿದ್ದ ಮೇಲೆ. ನೀವು ಗೌರವಿಸ ಬೇಕಾದ್ದು ಎಂದೂ ಮಾಸದ ಹೃದಯವಂತ ಹೃದಯವನ್ನು, ಪ್ರೀತಿ ತುಂಬಿದ, ನಿರ್ಮಲ, ಕಪಟ ರಹಿತ ಮನಸ್ಸನ್ನಷ್ಟೇ, ನೆನಪಿರಲಿ ಇವಷ್ಟೇ ನಿಮ್ಮಲ್ಲಿರುವ ಅದ್ಭುತವಾದ ಎಂದೂ ಬದಲಾಗದೇ ಇರುವ ಆಸ್ತಿ.